"Gaston en Leo in Hong Kong", dé Karnaval-lachhit van 1988. Alsof die tagline de film enigszins verteerbaar zou moeten maken. Niet dus. De Australische soap "Sons and daughters" was destijds een kijkcijferkanon, al even populair als "Neighbours". Daarom leek het Paul Cammermans blijkbaar een goed idee om Pat McDonald, die in S&D gedurende ettelijke jaren de rol van Fiona speelde, mee op de affiche te zetten om meer volk te trekken. Volk trok de film zeker, maar diegenen die een nieuwe "Paniekzaaiers" verwachtten kwamen bedrogen uit. Gruwelijke regie, totaal ongrappige situaties en een finale waar alleen nog een marching band mankeerde om de chaos compleet te maken. Of zat die d'r wél ergens in, I can't remember... Om een idee te geven :
Het is best een schande dat ik nog steeds Oliver Stone's Wall Street niet heb gezien.
Wat ook zonder twijfel een schande is, is dat een prul als "Deux enfoirés à Saint Tropez" 5 weken op de affiche staat en Horror-pareltjes als Dolls en Demons na één of twee weken al verdwenen zijn. Er gaat me toch niemand zeggen dat de brol die Max Pécas op de filmmarkt heeft gegooid ook maar iéts aan cinematografische waarde bezit?
Lamberto Bava's Demoni/Demons draaide in Brabo (where else?) en werd meteen een van mijn persoonlijke genre favorites. Net als Bigas Luna's Angustia is Demons een horrorfilm die de scheidingslijn tussen de film en het kijkend publiek kleiner probeert te maken door het verhaal zich te laten afspelen in een bioscoopzaal. Een zeer geslaagde gimmick en ik moet eerlijk bekennen dat ik meermaals de zaal heb rondgekeken (er was waarschijnlijk hoop en al 5 man in de zaal) om te zien of er geen monsters rondwaarden. Geproduced door de Godfather van de Giallo Dario Argento en met muziek van o.a. Billy Idol en Go West.
Het zeer sexy maar tegelijk heel cheesy Lady Beware met Diane Lane draaide in Ciné Wapper. Deze heb ik later voor een prikje op VHS kunnen bemachtigen bij de uitverkoop van OPUS1.
Diane Lane. Yum...
Amper twee weken later en Demons is reeds van de affiche verdwenen. Gelukkiglijk vervangen door een horrorfilm minstens zo entertaining en geslaagd als Demons nl. Stuart Gordon's Dolls. Stuart Gordon maakte enkele jaren daarvoor zijn doorbraak met de Grand Guignol-klassiekers Re-animator en From Beyond. twee films die je best niet bij een bordje spaghetti nuttigt. Met Dolls maakte hij een iets subtielere film, maar de angst voor knoeselknagende witgesmoelde poppetjes is er nooit meer uitgegaan bij mij. N.B. diezelfde knoeselknagers waren al een nachtmerrie na het kijken van Barbarella. Maar in Dolls zijn ze met meer...
Geen idee waarom ik Nuts was gaan bekijken, ik kan noch La Streisand's kop uitstaan laat staan haar overdramatisch geneuzel.You can take that any way you want. (One word :"Shnoz"!) Waarschijnljik was de selling point voor mij Richard Dreyfuss, welke in de jaren '80 wel kon appreciëren. Whatever happened to him?
Ugh...
En by the way, Streisand als een luxe call girl? I wouldn't touch that with a ten foot pole.
Pun unintended...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten