Het valt me nu pas op dat tegen augustus 1987 Cine Capitole al opgedoekt was. Aangezien deze zaal patent had op al wat enigszins cinematisch dubieus was, zij het gruwelijke horror of perverse seks, viel mijne frank nu pas aangezien het Stefania Sandrelli-vehikel "Plaisirs de femmes" (originele titel "L'attenzione) in Vendôme draaide en niet in voorgenoemde zaal. Persoonlijk had ik door het bekijken van Tinto Brass' La Chiave meteen genoeg van Sandrelli's lillend vlees, maar blijkbaar was hier een markt voor...
Nog een rariteit was King Kong Lives geproduced door Dino De Laurentiis. Uit IMDB : "This film is listed among the 100 Most Enjoyably Bad Movies Ever Made in "The official Razzie movie guide". Een fantastisch knullige film die integraal via YT te bekijken is.
Op naar de films welke wél bekeken zijn in die week. Je kon niet naast Leathal Weapon kijken in die periode aangezien deze overal geprezen werd als een van dé films van 1987. En inderdaad, LW zou in de loop der jaren meer dan 5 maal zijn kostprijs terugverdienen en staat als 5e best verdienende film van 1987 geschreven in best grossing list. LW is nog steeds een dijk van een film, mijns insziens een van de beste actiefilms van de jaren 80 en het bewijs dat de buddy-cop film een van de meest geslaagde franchises is die de eighties voortbracht. Ultracoole trailer ook.
Nog een van mijn all time favorites is Jonathan Demme's Something Wild. Ik herkende op 13-jarige leeftijd al meteen de male fantasy van als clean cut middle management kerel ontvoerd te worden door een stoute meid en door haar als seksspeeltje te worden gebruikt. Dit is tevens dé rol die op het lijf van Melanie Griffith geschreven is. Eigenlijk de énige rol die ze telkens opnieuw speelt, maar soit... Jeff Daniels + Melanie Griffith + Ray Liotta + geniale soundtrack samengesteld door David Byrne = kan onmogelijk slecht zijn. Meteen de LP in OPUS1 gekocht, later de cd, de VHS en de DVD. Bij deze, alle andere merch is welkom ;-)
And whaddaya know, de volledige film is op YT te vinden zeker...
In Brabo werd Nightmare on Elm street 3 vertoond, een franchise die ik vooral vanaf toen devoot ben gaan volgen aangezien ik net te jong was om bij de vorige episodes binnen te mogen. Nadien heb ik natuurlijk wel deel 1 en 2 op VHS bekeken, maar een big budget horrorfilm op het grote scherm zien is natuurlijk iets helemaal anders. Vanaf 1987 begon ik ook het BIFFF in Brussel te bezoeken en hier zou ik een aantal jaren nadien ook Robert Englund "in't echt" ontmoeten. Nicest guy you'll ever meet.
In cine Tijl werd nog een horrorfilm gedraaid, zij het een met een budget waarmee zelfs de catering van NOES3 nog niet betaald kon worden. Street trash is goor, maar in zijn eigen recht een cult classic. Een film over daklozen die zich wagen aan een goedje een heel pak sterker dan moonshine. Met de nodige gevolgen.
De volledige film op YT, maar wees bij deze gewaarschuwd...
Deze heb ik trouwens niet gezien in Cine Tijl, maar tijdens de "Dag van de Griezelfilm" in Cine Calypso. Deze stond als double bill met The Kiss met Joanna Pakula. Al bij al geen slecht filmpje, een kruising tussen The Hidden en Angel heart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten