Ik heb altijd een zwak gehad voor Bond theme songs, The living daylights van A-ha niet uitgezonderd. License to kill, A view to a kill, zelfs For your eyes only worden niet onterecht nog steeds op de radio gedraaid.
In 1987 nam Timothy Dalton voor de eerste keer de rol van ultieme superspion over van de oudgedienden Sean Connery en Roger Moore. Dalton deed het zeker niet slecht aangezien hij de inherente Englishness en charme heeft om een overtuigende 007 neer te zetten, maar het verhaaltje van TLD was allesbehalve memorabel. License to kill van twee jaar later had een consistentere verhaallijn én betere bad guys in de vorm van Robert Davi en een héél jonge Benicio del Toro. En ook al ben ik fan van Jeroen Krabbé als acteur, in TLD neem je hem nooit serieus als evil mastermind. Mijns insziens kan Krabbé alleen overtuigend "nen Hollander" spelen (zie Paul Verhoeven's De vierde man als je 'm te pakken krijgt). In Ciné Rex dus, The living daylights, Bond 15.
Who's that girl werd in de grote zaal van Ciné Quellin gedraaid en het bracht me een heel duidelijke les bij: ga nooit naar een film kijken "omdat er niks anders draait wat je nog niet gezien hebt". Wàt Madonna Louise Ciccone wou uitbeelden in deze ramp is me nog steeds onduidelijk, but I'll give it a shot. Het personage is een mix tussen een wannabe Marilyn Monroe en een mongoloïde Betty Boop, met een stem als nagels op een schoolbord en de uitstraling van een door de hond volgescheten huisslof. Wat Griffin Dunne, een anders zeer getalenteerd acteur, in dit onding kwam doen is me een raadsel. Wil je iemand een bekentenis ontfutselen stel ik voor deze drol "A clockwork orange"-gewijs te draaien."After that he'll tell you if he wears ladies underwear". Gruwelijk. Én integraal te bekijken op YT. Enjoy.
Beide zalen van Ciné Metro druk bezocht. In zaal 1 werd The witches of Eastwick gedraaid met Jack Nicholson en drie seksie heksen in de vorm van Michelle Pfeiffer, Susan Sarandon en in mindere mate seksie in mijn opinie, Cher. Nicholson speelt een personage dat op z'n lijf geschreven staat, maar dat doet hij vrijwel altijd. Favoriete quote: "I'm just your average horny little devil". Een heerlijke film met een totaal OTT einde. En door nu de trailer te herbekijken besef ik me dat de gedeclameerde "Hokus Pokus" op de 1.20 mark in 1992 gebruikt is geweest in een vrij bekend Housenummer. Vraag me af of ze daar Sabam hebben voor moeten betalen...
In Ciné Metro II nog een dikke blockbuster nl. Predator met Ahnold Schvarzenegger. Metro II was met zijn "in your face" zaalindeling, net als voor Evil dead II, hier de perfecte zaal voor. Een overdaad aan firepower, explosies, afgerukte ledematen en de immer coole Arnie. 100% actiepulp. Een vrij oninteressante making of via YT gevonden.
En als ik me niet vergis ben ik in Ambassades club 2 gaan kijken naar Take it easy (in Frankrijk gereleased onder de naam "On se calme et on boit frais à Saint-Tropez") van Max Pecas. Ik had reeds gehoord van de films van Pecas en mijn puberende zelf had op een bepaald ogenblik nood aan een softseks-fix. Had moeten beseffen dat als er een film niet expliciet 18+ gekwoteerd was, er ook daadwerkelijk niks te zien zou zijn. Het bleek om een flutkomedietje te gaan dat zich afspeelde aan de Côte d'azur met hoogstens een aantal deernes in monokini. De volledige 72 minuten ongein zijn toch niet te vinden op YT zeker?...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten