Vijftig (50!) posts, meer dan 700 views en nog niks van comments? Kan toch niet zijn dat de gemiddelde Antwerpenaar/filmfan te schuw is om een paar woordjes al dan niet positieve feedback neer te pennen, nie?
Anyhoo, ik heb nog A.U.B.'s tot begin jaren '90, dus dat zit wel goed. Daarna is het de beurt aan mijn verzameling "Cinema magazine", een Antwerps Filmblad waar Erik Van Looy nog in zijn jonge jaren aan meegewerkt heeft. Hieruit zal ik waarschijnlijk kunnen afleiden welke films in de periode '86-'93 uitsluitend in Ciné Calypso draaiden. Ik denk hier zo plots meteen aan de première van het onding genaamd "Hunk", waarvoor een zekere Deborah Shelton, toenmalige ster uit Dallas, naar Antwerpen was afgezakt. Een film zo ridicuul en camp dat zelfs de gemiddelde fag hag of nicht hiervoor de welgepoeierde neus voor ophaalt.
Maar goed, on with the show. "Ridicuul" is le mot du jour, want in de week van 24 tot 30 Juni ging de 5e aflevering van de Police Academy franchise in roulatie. Het lijkt mij dat de PA-reeks met elke nieuwe release niet alleen infantieler en debieler werd, maar ook verwaarloosbaarder. Volgens mij een groot deel te wijten aan het gemis van Bobcat Goldthwait als Zed.
Om een idee te geven van wat men zo al vindt in de Cinema magazines, hier een afbeelding van de jonge EVL (mét 80's coupe én bijbehorende sneus) tijdens het ontmoeten van de hoofdacteurs uit de eerste Police Academy.
Het Ciné Brabo-syndroom strikes again : Creepshow 2 zal welgeteld 1 enkele week op de affiche staan. Niet dat deze verzameling kortverhalen (een anthology zoals ze dat zo mooi noemen) potten zou breken aan de box office, maar ik heb me toch kostelijk geamuseerd met deze vlot vertelde stukjes horror.
Niet gezien, maar wel de moeite om eens op te diepen : L'oeuvre au noir, een Belgische film volledig opgenomen in Brugge.
en China Girl van Abel Ferrara, een soort van Romeo & Julia in Chinatown. Voledige film op YT.
Confession time : ik ben nooit een grote fan geweest van Sword and Sorceryfilms. Al die pseudo-homo toestanden met die overdreven afgetrainde lijven en nekmatten. Een genre dat vooral in de jaren '80 zeer lucratief wasmet o.a. "Clash
of the Titans", "The
Beastmaster", "Deathstalker" en natuurlijk de Conanfilms voorop. "Masters of the universe" valt eigenlijk best ook onder deze noemer.Een oertypisch Cannon-produkt met o.a. Dolph "de mompelaar" Lundrgen, Frank "wtf am I doing here" Langella, Robert Duncan McNeill en Courtney Cox in een van haar allereerste rollen. Bij het skippen door de film op YT kan ik alleen tot de conclusie komen dat dit filmpje vooral gericht is tot jongeren tussen 6 en 12 van het mannelijke geslacht. Low budget outfits, pantomime baddies, lasergevechten en zwaardgekletter waarbij de gensters een 4th of July op zichzelf zijn. This must be Cannon (zie ook Superman IV - the quest for peace).
Neen, dan veel liever iemand die met een relatief klein budget telkens kwaliteit weet te leveren nl. John Carpenter. JC's Prince of Darkness kreeg op het 15e Festival van Avoriaz (1973 - 1993) zeer verdiend de Prijs van de pers. Deze speelde in Ciné Sinjoor wat ervoor zorgde dat je de horror, net als daarvoor Evil dead II in Metro II, full blast in het gezicht kreeg. De synopsis : een groep wetenschappers wordt door priester Donald Pleasance ontboden naar een oude kerk alwaar een doorzichtige koker met een groenig lichtgevende vloeistof werd ontdekt. Blijkt dat de wetenschappers stuk voor stuk door deze smurrie worden bezeten en dat de zoon van Beëlzebub hier achter zit met als doel zijne pa de mensenwereld binnen te brengen. Het klinkt als een verhaaltje uit die goedkope horrorboekjes die je vroeger her en der kon vinden, maar in een regie van Carpenter wordt dit een sfeervolle en echt beangstigende trip. Volledige film op YT te vinden.
The house on Carroll street opende in Ciné Rex en zou na twee weken afgevoerd worden naar Ciné Ambassades. Voor één keer volgens mij een goede beslissing aangezien de inleving bij deze spannende film beter werkt in een kleinere zaal. THOCS is een thriller in de trant van Hitchcock alwaar Kelly McGillis in de rol van fotojournaliste Emily Crane door toeval tot de
ontdekking komt dat een Amerikaanse senator oorlogsmisdadigers de Verenigde
Staten binnensmokkelt. Samen met de FBI agent Cochran (Jeff Daniels)
wil Emily het schandaal in de openbaarheid brengen. Zeer geslaagd, mede door de uitzonderlijk knappe vertolkingen. Hiervan heb ik alleen de review van Siskel en Ebert gevonden op YT.
The gate is zo een van die horrorfilms die net dat beetje extra ongemakkelijk maakt omdat er jonge kinderen door de mangel worden gedraaid. Niet letterlijk, maar wat deze jonge protagonistjes ondergaan is bij momenten wel heel evil. Moet je maar geen poort naar de hel openzetten. Blogger geeft hier alleen de mogelijkheid de link naar de volledige film te posten : http://youtu.be/uH7LX9x8kQk
Via Google een foto gevonden die in Maart of April 1986 van de Keyserlei werd genomen. In Calypso draaiden ze toe een film waarvan de titel blijkbaar 5 letters bevat. Iemand een idee wat het zou kunnen zijn?
Aaah, Emily Lloyd. English cuteness incarnate. Heden ten dage niet meer zo. Check de tabloids voor recente foto's. Ouch... "Wish you were here" zag ik een aantal weken daarvoor op de Dagen van de Britse film. Een ten onrechte vergeten film over een rebelse tiener in het na-oorlogse Engeland, die door haar promiscue gedrag in de problemen komt. Lloyd brak hiermee door, week hierna uit naar de US, draaide o.a. "Cookie" met Peter Falk en "In country" met Bruce Willis, maar evenaarde nooit het succes van haar debuut. De volledige film staat op YT gepost.
"Fatal Beauty" met Whoopie Goldberg valt best te omschrijven als een vrouwelijke versie van "Beverly hills cop". Goldberg speelt hierin undercover detective Rita Rizzoli, een harde tante die niet op haar mondje is gevallen. Perfecte rol voor de steeds opgedraaide Goldberg dus. Samen met bodyguard Sam Elliott probeert Rizzoli de bron van een dodelijke vorm van cocaïne, genaamd "Fatal beauty", op het spoor te komen. De romantische link tussen Goldberg en tegenspeler Elliott werd destijds als taboe beschouwd door Noord-Amerika, vanwege de mixed colour issue. Kudos gaan ook naar de fantastische Brad Dourif, die hierin weer een zeer overtuigende en onvoorspelbare psychopaat vertolkt. Typecasting is dikwijls zo erg nog niet.
Niet gezien : La vie est une longue fleuve tranquille. Vertaald naar "Het leven is een lange rustige stroom". Volledige film hier te bekijken en inderdaad misschien eens de moeite, moest ik ooit de tijd hebben.
En Le rayon vert, een typische Eric Rohmer (lees futloos en saai) welke ik graag aan me voorbij laat gaan.
Hoewel ik 'm op dvd heb liggen, heb ik nog steeds "The princess bride" niet bekeken. Een film van Rob 'When Harry met Sally" Reiner met o.a. Peter Falk, Billy Crystal, Robin Wright,... Als ik ooit nog eens in een fairytale-kinda mood ben leg ik 'm op. Like that's gonna happen. Maar toch, iedereen die TPB ooit gezien heeft vertelt me dat het een onmisbare en essentiële film is.
Niet zo zeker over de muzak die in deze trailer gebruikt werd.
Film van de week was ongetwijfeld Wes Craven's "The serpent and the rainbow", waarin antropoloog Dennis Allan (een van de eerste rollen van Bill Pullman) naar
Haiti reist om een obscure drug te onderzoeken.
Hiermee kan iemand schijndood worden gemaakt en vatbaar voor al dan niet slechte invloeden.Wetenschap en bijgeloof moeten het uitvechten, wil Allan overleven in de brousse van Haiti. Craven bewijst met TSATR nogmaals dat hij een meester in zijn genre is. De zeer verzorgde geluidsband, waarin meermaals gebruik gemaakt wordt van kleine, creepy geluiden missen zijn effect niet. De film is in stukjes op YT terug te vinden.
"Zoeken naar Eileen" ging in Première in Cine Tijl en ging in roulatie in Cine Odeon. Deze film, gebaseerd op het succesvol boek van Leon de winter wordt best geklasseerd als een "Nederlands romantisch drama". 3 woorden die me toen verzekerden dat ik dit best aan me voorbij kon laten gaan. Wel een mooie meid, die Lysette Anthony, maar niet genoeg om een 90 minuten durende stationsroman voor te ondergaan. Ook dat onvermijdelijke "Inglish vit ey dutsj accent" blijf ik gruwelijk vinden. Gruwelijk, maar zo heerlijk om schaamteloos te imiteren. Vooral als er Nederlanders in de buurt zijn. Patsofilm heeft wel toffe beelden van het bezoek van de twee hoofdacteurs aan Antwerpen en Brussel.
Frantic van Roman Polanski met Harrison Ford en Emannuelle "I screw Roman, he gives me role in next movie" Seigner heb spijtig genoeg pas jaren later op VHS kunnen bekijken. Frantic is een zeer geslaagde Hitchcockiaanse film noir, met een excellente Ford als een dokter die met zijn vrouw voor een medisch seminarie Parijs bezoekt, waarop zij plots spoorloos verdwijnt. Om haar op het spoor te komen moet Ford infiltreren in de criminele onderwereld van the "city of lights". Één enkel ding belet deze film van een classic te worden en dat is het onbeholpen acteren van Seinger.
Saigon/Off limits was een degelijke detective-thriller, niets meer, niets minder. Wel een zeer opmerkelijke cast : Willem Dafoe, Gregory Hines, Fred Ward, Scott Glenn, Amanda Pays,... A good enough timewaster, zoals ze zeggen. Wel helemaal niks van terug te vinden op YT buiten een crappy trailer in Castellano.
Film van de week is zonder twijfel Best seller met James Woods en Brian Dennehy. Hierin speelt Dennehy de schrijver van populaire crime novels die door Woods, een psychopatische ex-hitman, onder druk wordt gezet om zijn memoires neer te pennen. Woods' vroegere bazen zijn hier op z'n minst gezegd niet mee gediend en sparen geen moeite om dit te verhinderen. Pure suspense en knappe vertolkingen van beide leads.
"Amsterdamned, Amsterdamned, this is Amsterdamned." - Lois Lane op de aftiteling van de gelijknamige film.
Diepgaande lyrics these are not. Perfect dus voor de ultieme kitsch-horror van Dick Maas' pulpfest Amsterdamned. Hilarische en onnatuurlijk klinkende dialogen, acteer"prestaties" die nooit het niveau van het amateurtheater overstijgen en gore uit de carnavalswinkel, een festijn voor de liefhebbers van de B-film dus. Op zoek naar een soortgelijk vehikel? Check dan "Intensive Care" uit 1991, met niemand minder dan onze eigenste "pretty boy with the golden tonsils" Koen Wouters. Op YT staat Maas' volledige film gepost, inclusief Engelse ondertiteling welke de fun-factor alleen maar vermenigvuldigt met 10. Nooit geweten dat de Engelse vertaling voor "Schijtlul" "Toast cock" was. Makes sense...
De eerste versie van "Man on fire" speelde in Rex-club. Van de Tony Scott versie met Denzel Washington en Dakota Fanning ben ik fan, daarom heb ik deze vroege versie een aantal jaar geleden op VHS opgesnord en een kans gegeven. Maar door het feit dat dit duidelijk een Frans-Italiaanse co-productie is, wat wil zeggen dat ondanks de Amerikaanse cast er op een Europese manier gefilmd werd, vind ik deze veel minder geslaagd dan de versie uit 2004. Veel heeft ook te maken dat ik Scott Glenn een veel minder engagerende acteur vind dan Washington. De film staat in delen op YT gepost, laat gerust je mening achter...
"White Mischief " van Michael Radford was voor mij in 1988 meer mooie plaatjes kijken dan iets anders. Een knappe cast nochthans, met Charles Dance, Joss Ackland en Greta Scacchi. De synopsis :"A millionaire past his prime and his young wife arrive in Kenya circa
1940 to find that the other affluent British expatriates are living
large as the homefront gears up for war. They are busy swapping
partners, doing drugs, and attending lavish parties and horse races. She
begins a torrid affair with one of the bon vivants, and her husband
finds out and confronts them. The husband and wife decide to break up
peacefully, but the bon vivant is murdered and all the evidence points
to the husband."
Which sums it up nicely. Ik denk dat deze film een tweede kans verdiend. Alleen al voor het shot op 47"50'.
Best een schande eigenlijk dat Richard Attenborough's Cry Freedom dan weer niet integraal op YT staat want dit is in mijn opinie een van die filmswelke verplicht lesmateriaal zou moeten zijn in de middelbare scholen. Net als "Der untergang" en "Christiane F." Die laatste alleen al om de Bieber-heads en Dubstep-wankers échte muziek te leren kennen. But I guess that would be a futile effort. Ahh, progress...
Maar goed, "Cry Freedom" gaat dus over de Zuid-Afrikaanse activist Steven Biko die tijdens zijn gevangenschap door overenthousiaste flikken wordt vermoord en de reis die reporter Donald Woods onderneemt om de waarheid aan het licht te brengen. Klassevertolkingen (alweer) van Denzel Washington en Kevin Kline.
Wat nog gezien? Ah yes, The running man in cine Metro. Shwarzie, exploderende hoofden, overal neonverlichting, kettingzagen, evil corporations,... Een typische 80's action classic quoi. Ook met Yaphet Kotto en Maria Conchita "Whatever happened to her?"Alonso.
Iets totaal anders was natuurlijk Moonstruck van Norman Jewison. Ondanks de koude, harde stoeltjes van Ciné Ambassades en het feit dat ik gruwel van Cher was dit, en blijft dit, een heerlijk hartverwarmende en fantastisch geacteerde romantische komedie. Het helpt natuurlijk als je een zwak hebt voor films over Amerikaans-Italiaanse familias. Nicolas Cage zou hierna de credibility die hij door deze film ontving volledig ondermijnen door het eigenzinnige en van de pot gerukte Vampire's Kiss te maken.
N.B. : Weet iemand nog waarvoor het rampenfonds diende waarvoor op de A.U.B. reklame wordt gemaakt? Het Switel was toch pas in 1994?
"Gaston en Leo in Hong Kong", dé Karnaval-lachhit van 1988. Alsof die tagline de film enigszins verteerbaar zou moeten maken. Niet dus. De Australische soap "Sons and daughters" was destijds een kijkcijferkanon, al even populair als "Neighbours". Daarom leek het Paul Cammermans blijkbaar een goed idee om Pat McDonald, die in S&D gedurende ettelijke jaren de rol van Fiona speelde, mee op de affiche te zetten om meer volk te trekken. Volk trok de film zeker, maar diegenen die een nieuwe "Paniekzaaiers" verwachtten kwamen bedrogen uit. Gruwelijke regie, totaal ongrappige situaties en een finale waar alleen nog een marching band mankeerde om de chaos compleet te maken. Of zat die d'r wél ergens in, I can't remember... Om een idee te geven :
Het is best een schande dat ik nog steeds Oliver Stone's Wall Street niet heb gezien.
Wat ook zonder twijfel een schande is, is dat een prul als "Deux enfoirés à Saint Tropez" 5 weken op de affiche staat en Horror-pareltjes als Dolls en Demons na één of twee weken al verdwenen zijn. Er gaat me toch niemand zeggen dat de brol die Max Pécas op de filmmarkt heeft gegooid ook maar iéts aan cinematografische waarde bezit?
Lamberto Bava's Demoni/Demons draaide in Brabo (where else?) en werd meteen een van mijn persoonlijke genre favorites. Net als Bigas Luna's Angustia is Demons een horrorfilm die de scheidingslijn tussen de film en het kijkend publiek kleiner probeert te maken door het verhaal zich te laten afspelen in een bioscoopzaal. Een zeer geslaagde gimmick en ik moet eerlijk bekennen dat ik meermaals de zaal heb rondgekeken (er was waarschijnlijk hoop en al 5 man in de zaal) om te zien of er geen monsters rondwaarden. Geproduced door de Godfather van de Giallo Dario Argento en met muziek van o.a. Billy Idol en Go West.
Het zeer sexy maar tegelijk heel cheesy Lady Beware met Diane Lane draaide in Ciné Wapper. Deze heb ik later voor een prikje op VHS kunnen bemachtigen bij de uitverkoop van OPUS1.
Diane Lane. Yum...
Amper twee weken later en Demons is reeds van de affiche verdwenen. Gelukkiglijk vervangen door een horrorfilm minstens zo entertaining en geslaagd als Demons nl. Stuart Gordon's Dolls. Stuart Gordon maakte enkele jaren daarvoor zijn doorbraak met de Grand Guignol-klassiekers Re-animator en From Beyond. twee films die je best niet bij een bordje spaghetti nuttigt. Met Dolls maakte hij een iets subtielere film, maar de angst voor knoeselknagende witgesmoelde poppetjes is er nooit meer uitgegaan bij mij. N.B. diezelfde knoeselknagers waren al een nachtmerrie na het kijken van Barbarella. Maar in Dolls zijn ze met meer...
Geen idee waarom ik Nuts was gaan bekijken, ik kan noch La Streisand's kop uitstaan laat staan haar overdramatisch geneuzel.You can take that any way you want. (One word :"Shnoz"!) Waarschijnljik was de selling point voor mij Richard Dreyfuss, welke in de jaren '80 wel kon appreciëren. Whatever happened to him?
Ugh...
En by the way, Streisand als een luxe call girl? I wouldn't touch that with a ten foot pole.
Binnen een paar dagen begin ik er aan en dan worden de volgende A.U.B's besproken. Heb net gezien dat "Gaston en Leo in Hong Kong" gereleased werd in februari 1988. Een absolute draak van een film. Zware Jongens en Paniekzaaiers waren in vergelijking met deze schaamteloze en gruwelijk ongrappige cash-in ware Citizen Kane's van de Vlaamse Humor. Er was een tijd waar G & L garant stonden voor échte humor, zoals in volgend clipje :
