Ik bedenk me net dat indien een goeie 50% van het cinemabezoekend publiek een A.U.B. kocht er best een aardig duitje werd verzameld. Hoewel ik zeker niet onderschat welke tijd en moeite er elke week in het maken van zo'n flyer ging. Ook de bijgeleverde synopsis van elke film was waarschijnlijk telkens uit een persmap gepuurd.
Hier een aantal voorbeelden van zulke synopsi. Of is het synopsissen? Synopsa?
Speaking of Young Sherlock Holmes : Pyramid of fear. Wordt deze film helemaal vergeten in deze tijd van Holmes reboots en series? Aangezien het lijkt alsof de teevee-zenders altijd zitten sukkelen om toch maar een originele film op het programma te krijgen, wel hier is er een.
De week nadien was er nog niet veel verandering in de programmatie, er was alleszins niet veel nieuws wat niet KNT was. House, Chained heat, Tenue de Soiree moest ik allemaal voorbij laten gaan tot een latere datum. Deze laatste was tussen haakjes mijn introductie tot de geniale werken van Bertrand Blier, maar ik heb wel enkele jaren moeten wachten eer ik zijn films kon/mocht bekijken. Als ik me niet vergis was TDS een aantal jaren later op RTBF te bekijken maar om de film, als non-Fransoos, volledig te kunnen appreciëren was wel een ondertitelde versie nodig om de knapperige dialogen (ja, ik zei knapperig as in crispy, crunchy, uiterst origineel) volledig te kunnen volgen. Voor diegenen die hun cinema "high-brow" willen is dit manna. Én de films van Léos Carax. Én die van Greenaway. But I digress...
Odeon was nog maar net opgedeeld in 4 kleinere zalen. Een knap staaltje werk dat in mijn mening zeker niet naar waarde geschat werd. Hier nog eens Patsofilm's filmpje hieromtrent :
Wat me wel aan de zalen stoorde, herinner ik me net, is dat het plafond te hard reflecteerde. Cutting corners, are we, Mister Heylen?
Odeon - Macaroni - geen trailer
Geen idee wat me bezielde om Macaroni te gaan bekijken. De naam Jack Lemmon liet me waarschijnlijk denken dat het hier om een laugh-out-loud comedy in de trant van The Apartment of The odd couple ging. Wat ik voorgeschoteld kreeg was een lauwe, bitterzoete film waarin Lemmon op het einde opstaat uit de dood omdat Marcello Mastroianni's moeder zo'n lekkere Macaroni maakt. Oh dear...
Wapper - Warning sign
Deze is me echter wél bijgebleven. Sam Waterston, Kathleen Quinlan en G.W. Bailey, "de slechte uit Police Academy", in een pseudo-zombiefilm over een ontsnapt virus in een laboratorium voor biologische wapens. Are there any other? Na Day of the dead en Return of the living dead was dit een ideale zombie-fix.
Ergens heb ik nog een AUB van een aantal weken vroeger liggen, maar dit is de periode waarin het cinemabezoek een wekelijkse (meestal méér dan wekelijkse) aangelegenheid werd. Het zat er mé alle woorde goe in. Het plan is elke AUB in te scannen, te posten en de bekeken films, al dan niet bondig, te bespreken.
Here we go.
Spijtig genoeg weet ik niet of het mogelijk is hyperlinks OP de bijgevoegde foto's te zetten, anders was het plan geweest de trailers voor elke film meteen te linken aan de zaal. Goei idee, in theorie.
Ciné Rex - Jewel of the nile
Some things never change, good old USA against Islamic terrorists. Sommige dingen veranderen daarentegen wél. En nog gin klaain bitsje. Als je Kathleen Turner ten tijde van dit vergelijkt met hoe ze er nu uitziet (Californication, seizoen 3) is het een regelrechte schok. Painkillers and alcohol don't mix. Een typische film om in Ciné Rex vertoond te worden, big budget blockbusters waren altijd het paradepaardje van Koning Rex. Een film voor de hele familie : romantiek, comedy en actie met 3 van de grootste filmsterren van de jaren 80, Kathleen Turner, Michael Douglas en Danny Devito.
Ambassades - Brewster's Millions
Nog twee van de grootste sterren van de jaren 80 waren John Candy (RIP big guy) en Richard Pryor (ook al overleden besef ik net). Beiden vullen elkaar perfect aan in dit typisch Amerikaans, kapitalistisch fantasietje waarin (toen nog) kwistig in het rond gesmeten kon worden met the allmighty dollar. Synopsis : Armoezaaier erft een aantal miljoen dollar die hij, zonder er iets van over te houden, in de tijdsspanne van een maand moet opkrijgen om nóg meer geld te erven. Dit was trouwens mijn eerste "encounter" met de pokkeharde stoeltjes van Cine Ambassades. Fkng ouch...
Cine Metro - Doctor's academy/bad medicine
Steve Guttenberg + "academy" in de titel = Box office smash. Niet dus.
In de USA heette dit gedrocht dan ook gewoon Bad Medicine. Bad Medicine indeed.
Totaal ongrappig en een faux-pas om dit in een van de grotere zalen te programmeren.
Ambassades Club - P.R.O.F.S.
Een tevergeefse poging om de hit "Les sous-doués passent le bac" over te doen met de ster van dat moment nl. Patrick Bruel. In retrospect een totaal idiote film, maar als 12-jarige was dit het van het qua Franse comedy. Dit onding is dan ook een van de weinige films die ik bereidwillig drie (3) maal ben gaan bekijken.
Sinjoor - Absolute Beginners
In het Engels bestaat er een heel mooi woord om deze film te beschrijven : "ill-advised". Je zou denken dat het samenbrengen van David Bowie, Patsy Kensit, Sade en de nochthans getalenteerde regisseur Julien Temple vonken zou geven. Niets is minder waar want er zat echt niemand te wachten op een soort West Side Story-musical over de woelige jaren 50 in Londen. Het leverde echter wel een sublieme soundtrack op.
Vendome - Teen Wolf
Deze zag ik niet in Vendome, maar een aantal weken eerder in Cine Metro waar Doctor's Academy nu draaide. Vendome (het groezelige zaaltje net over Cine Metro) heb ik naar mijn weten maar één enkele keer bezocht en dit was ten tijde van Nightmare on Elm Street 4 of 5. Teen Wolf was net zoals de John Hughes films een perfecte film voor de "hippe" tiener in de jaren 80 : een coming of age film met sex, veel humor en de wraak op een bully.
Brabo - Weird Science
De meester van de 80's teen movies maakte dat jaar een mijlpaal in het genre. Als je een puber was midden jaren 80 was dìt jouw film. En hij blijft gewoon ongemeen grappig. "Why is there a bra on your head?" "Ceremonial purposes."
Tijl - Remo, unarmed and dangerous
In een poging met ondergewaardeerde acteur Fred Ward een franchise te beginnen faalde deze Amerikaanse variant op de James Bond films gigantisch. Spijtige zaak. Dodging bullets never looked so easy...
Wapper - Highlander
Na ettelijke afschuwelijke sequels kan alleen geconstateerd worden dat "There can be only one". Sean Connery in goede doen, Clancy Brown een gruwel van een slechterik, Christophe Lambert is echter nog steeds een barslechte acteur.
Naar aanleiding van het 30-jarig bestaan van het Brussels International Festival of the Fantastic film post ik een selectie foto's die ik de afgelopen 3 jaar heb kunnen maken. Spijtig genoeg ben ik vrij laat met fotografie begonnen, aangezien het dit jaar mn 24e editie zal worden, but there you go...
