Ik weet niet in welke zaal Ferris Bueller's day off z'n première heeft gehad, maar ik heb m alleszins niet in Cine Savoy gezien. Geen idee waarom zo'n grote titel uberhaupt in zo'n luizige zaal zou draaien. Wat ik nog weet van Savoy zijn de Disneyfilms die ze daar steevast draaiden en het beklemmende gevoel van in een rattenval te zitten. Samen met Ciné Vendôme was Savoy een van de ongezelligste zalen van het Rex concern. Zelfs de steenharde zitjes en de ijkoude atmos van Cine Ambassades hadden hun charme vergeleken met die zalen.
Maar goed, Ferris Bueller's day off is nog steeds zo'n typische 80's classic van de hand van John Hughes, dé teen movie regisseur van het decennium. Het maakte van Matthew Broderick op slag een wereldwijde ster en zorgde voor opnieuw een hit in het oeuvre van Hughes, na het gestoorde Weird Science en teen romance flick Sixteen candles. Een echte feelgood film waarbij je, om het euforische effect zo lang mogelijk te laten duren, tijdens de aftiteling blijft zitten en plots verrast wordt door een grappige post-credits scène.
Platoon kon niet anders dan in Ciné Rubens getoond worden. De gigantische scope van Oliver Stone's Vietnam-epos zou, buiten misschien in Metro 2, nooit tot zijn recht zijn gekomen. Nog steeds een van dé films over de Vietnam-oorlog en daarom ook bekroond met 4 Oscars waaronder beste film.
Een mijns insziens nog steeds onderschatte film is Martin Scorsese's The color of money. Op zich een officieuze sequel van The Hustler uit 1961, waarin Paul Newman het personage van Fast Eddie Felson reeds neerzette. Persoonlijk vind ik dat deze film dezelfde sfeer uitademt als Scorsese's vorige, After hours, maar dat kan meer te maken hebben met de gebruikte filmstock en Scorsese's typische regietruuks.
En dan te bedenken dat Cruise's ego alleen maar groeide met de jaren...
In Brabo, Tijl en Wapper werd het 17e (!) Antwerps filmfestival gehouden. Onder het mom van "ooit begin ik een filmblog" heb ik de meeste van de programma's bijgehouden.
Wat onthouden we hieruit?
Eerst en vooral dat het buiten kijf staat dat de teloorgang van Belgische Filmfestivals een zeer spijtige zaak is aangezien dit de enige plaats is waar men bij de vleet films kan ontdekken welke je nadien nergens meer terugvindt. Point in question : "oep de wilden boef" een Poolse film genaamd "Custody"/"Nazdor" gaan bekijken. Zeker niet beklaagd en het heeft mijn interesse gewekt in andere Poolse regisseurs als Zulawski en Kieslowski.
Films bekeken : Choose me van Alan Rudolph. Het verwondert me nog steeds dat een film zoals Choose me, met zijn volwassen onderwerpen en lijzige toon mij als 13-jarige zo kon interesseren. Het blijft een mooie film, knappe dialogen en sets overgoten met typisch 80's neonlicht. Point in question:
The album of Martin Scorsese, een collectie korte films: The big shave, American boy en Italianamerican.
Static van Mark Romanek, dé revelatie van dit festival. De film werd in wereldwijde première getoond in aanwezigheid van acteur Keith Gordon, mét een heuze Q&A achteraf. Met knikkende knieëen, klamme handjes en een ongeloofelijke fobie om in het openbaar te spreken vroeg ik Gordon achteraf (in een overvolle zaal) of hij anekdotes had over het draaien van de film. Een onvergetelijk moment aangezien ik de acteur al kende uit films als Christine en Dressed to kill.
De synopsis (bron: IMDB) : A quirky, out-of-of place worker at a crucifix factory in the Bible Belt
invents a device he claims can show pictures of Heaven. Discouraged and
confused by the inability of those around him to see anything but a
screenful of static, he hijacks a bus of friendly
elderly people in order to get media attention for his invention. Met andere woorden een zeer originele, niet alledaagse art-house film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten