Bon, een paar weken later en een galblaas minder. I kid you not, bij het schrijven hiervan plakt er nog steeds hardnekkige ontsmettingsvloeistof op diverse plaatsen aan mijn lijf. Niet dat ik zo corpulent ben dat ik er met de gemiddelde washand en zeep niet bijkan, maar damn, dat goedje is er moeilijk af te krijgen! Doing fine though, een serieus geluk dat ik in een ongelooflijk goei hospitaal terecht ben gekomen. But I digress...
In tegenstelling tot hoe het er op het moment hierbuiten aan toegaat zijn we op de blog beland in de mooie, hete zomer van 1988. "Don't worry, be happy" was een grote hit die zomer en er is geen toepasselijker nummer te bedenken welke deze periode kan typeren. Althans voor mij toch.
Throw momma from the train ging in première in Ciné Rex, een film van en met Danny De Vito, Billy Crystal en Anne Ramsay. Een geslaagde boulevardkomedie waarin zowel Crystal als De Vito iemand dood willen, de een wil zijn irritante ex-vrouw uit de weg en de ander zijn dominerende moeder. Een en al gaat, zoals verwacht mis, als die laatste maar niet de pijp uit wilt. Knappe regie van De Vito, bijtende humor en uitstekende acteerprestaties. Een van de grappigste momenten uit de film :
Inmiddels Wall Street proberen te bekijken. Na een half uur opgegeven aangezien ik er de ballen van verstond. Hoe kan dit in vredesnaam een interessante film zijn voor mensen zoals ik, die nul de botten weten van stocks and bonds, aandelen, de koers en heel den bataclan?
"Blue Jean cop/Shakedown" was een film waarvan ik bij de eerste minuten wist dat het wél mijn ding was. In de openingssekwens schiet een drugsdealer een overvaller morsdood op de tonen van "Fight like a brave", een nummer uit een van de beste albums die de Red Hot Chili Peppers ooit gemaakt hebben. Bonus.
Peter Weller is de advocaat die door het verdedigen van deze dealer een netwerk van corrupte cops ontdekt. Nog een Bonus. You can never have enough Peter Weller. Sam Elliott is de undercover flik die hem te hulp schiet. This doesn't get any better. De harde actie, rock and roll, typische 80's bad guys, neonlichten en een OTT climax met de slechtste blue screen ooit in een mainstream film maken van "Blue Jean cop/Shakedown" een onvervalste cult classic.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten