1988 met vliegende start

1988 zou niet alleen een goed jaar worden voor het bioscoopbezoek in Antwerpen, het zou ook de eerste keer zijn dat ik het Festival van de Fantastische film in Brussel bezocht. Een traditie die tot heden zelfs, jaarlijks terug zou keren. Of deze traditie na de editie van 2012 nog in ere zal worden gehouden is een grote vraag aangezien het festival, zoals vele culturele organisaties tegenwoordig, te kampen heeft met de financiële crisis. Dit vertaalt zich niet alleen in overdreven hoge prijzen voor tickets en consumpties, zeker in vergelijking met de jaren daarvoor, maar ook in minder grote namen invitégewijs. Met uitzondering in 2011, toen genre-icoon John Landis was overgevlogen om niet alleen zijn "Burke and Hare" te promoten maar ook om als "Ridder in de Orde van de Raaf" benoemd te worden. Een gebeurtenis die me een aantal zeer geslaagde foto's opleverde. Doch dit terzijde.

Let's start the review, shall we?

Na een volledig jaar "A room with a view" op de affiche te hebben gehad werd het filmbezoekend publiek opnieuw opgezadeld met een Merchant -Ivory produkt in de vorm van "Maurice". Deze keer eens niet over smachtende deernes in veel te strakke corsetten, maar over een delikater onderwerp nl. de "herenliefde". Hugh Grant die hijgerig wordt bij het bekijken van James Wilby's bod? I think I'll pass...

De late jaren 80 waren topjaren voor Mickey Rourke. Zijn "lucky streak" zou ongeveer duren tot de cult classic "Harley Davidson and the Marlboro Man". Tussen "Homeboy" en "Barfly" maakte hij "A prayer for the dying". Hierin speelt hij een IRA-activist die per ongeluk bij een aanslag een volle schoolbus opblaast. Hij vlucht naar Londen en om uit handen van de IRA te blijven biedt een locale gangsterbaas de nodige hulp, maar voor een zware prijs. Een absolute topcast met o.a. Bob Hoskins, Liam Neeson en een bikkelharde Alan Bates als de London mob boss. Het is altijd een gok om een Amerikaan een Schotse tongval te doen gebruiken, maar Rourke kwijt zich met verve van de taak. De volledige film werd net vorige maand op YT gepost.

"Dragnet" werd door de redactie van de A.U.B. omgedoopt tot "De inpikkers". Heerlijk. Ik was deze film in augustus van het jaar daarvoor reeds in Miami gaan bekijken tijdens mijn vakantie in Florida. Dit zou mijn eerste en enige bezoek worden aan de U.S. en ik moest en zou een echte Amerikaanse cinemazaal van de binnenkant gezien hebben. Het cliché van luidruchtige audience participation is zeker niet uit de lucht gegrepen, noch het cliché dat de meest verbale cinemabezoekers de African Americans zijn. Een ervaring.
De film is okee, zij het vrij idioot, maar ik heb de indruk dat men met enige voorkennis van de teevee-reeks hier nog meer uit haalt. Tom Hanks en Dan Aykroyd zijn echter perfect gecast. 

Idioot genoeg?

Scholen vol onhandelbare jeugd is iets waar bij ons pas de laatste jaren vaker over gepraat wordt. In 1987 was dit in Amerika reeds meer de regel dan de uitzondering als men films als Class of 1984 en The Principal moest geloven. Metro II gaf de mogelijkheid deze problematiek up close en personal mee te maken. Ook met Louis Gossett Jr. Volledige film terug te vinden op YT. 

Niet gezien en best wel interessant, Maladie d'amour met de extreem appetijtelijke Nastassia Kinski.