December 1987

Een van mijn eerste ervaringen met art-house cinema pur sang was met Peter Greenaway's The belly of an architect. Half gefascineerd, half verveeld zat ik in de kleine zaal van Odeon 3 te kijken naar iets wat half bevreemdend, half realistisch werd voorgesteld. En dit zou dan nog een van Greenaway's minst Brechtiaanse werkjes zijn, kwam ik later te weten. Aangezien het hoofdpersonage een man van middelbare leeftijd was, met al zijn midlife-kwaaltjes en zorgen, was er weinig voor me om mee te vereenzelvigen. Toen ik de film een aantal maanden geleden herbekeek op dvd zag ik de film in een heel ander licht. Toch vond ik 25 jaar geleden al dat er zoveel (zij het onsubtiele) symboliek en cinematografische vondsten in de film zaten, dat ik me meteen voornam om meer van deze fascinerende regisseur op te zoeken. Twee jaar later zou Greenaway volledig doorbreken met het gruwelijk mooie "The cook the thief his wife & her lover", een film waarna je, net als Pasolini's Salo, niet meer dezelfde bent. The belly... heeft ook een heel mooie en sinds een aantal jaar zeer herkenbare soundtrack van de hand van onze eigenste Wim Mertens.

In de zaal ernaast werd John Schlesinger's The Believers gedraaid, een degelijke voodoo-thriller met Martin Sheen en Helen Shaver. Hetgene wat me nog het meeste is bijgebleven uit deze film is de misselijkmakende scène waarin een leger spinnen uit een puist op Shaver's gezicht komen kruipen. Enough said, zeker? De volledige film is in goeie kwaliteit op YT te vinden.

Niemand minder dan blue-eyed pretty boy en legendarische action hero Terence Hill kwam Antwerpen een bezoekje brengen naar aanleiding van de release van (They call me) Renegade. De avant première hiervan ging door in Ciné Sinjoor en Patsofilm heeft de beelden :

Nog een van mijn persoonlijke favorieten uit het jaar 1987 is James Toback's The pick-up artist, met een piepjonge Robert Downey Jr en een als zuiplap getypecaste Dennis Hopper. Downey Jr speelt hierin een personage waar ik me meteen mee verwant voelde nl. de charmante en belezen versierder Jack Jericho. *ahum* Een frisse, vlotte film vol spitse dialogen en originele witzen.

Last, maar zeker niet least, is Joe "Gremlins" Dante's Innerspace, een film die volgens mij totaal onterecht nergens als classic wordt beschouwd. Een echte "rollercoaster of a movie" met een sterrencast van jewelste (althans in de 80's): Dennis Quaid, Meg Ryan, Martin Short,  Kevin Mc Carthy en Robert Picardo. Het idee voor Innerspace is eigenlijk gebaseerd op de 60's avonturenfilm Fantastic Voyage (een team wetenschappers wordt tot microscopische grootte verkleind en in een menselijk lichaam geïnjecteerd) maar deze keer met het humorniveau op 11 en dit is vooral te wijten aan professionele bekkentrekker Martin Short.