Wie deze blog leest, weet ongetwijfeld wie Willy
Magiels is. De man die o.a. samen met Robbe de Hert het voor de Antwerpse filmfanaat onmisbare boek "De
magie van de cinema" schreef. Dit boek is een must voor iedereen met
interesse in de historie van de cinemabeleving in Antwerpen, van het prille begin tot en met de
komst van de multiplexes, verrijkt met exclusief beeldmateriaal en interviews
met belangrijke figuren in de Antwerpse filmwereld. Het zou me zeer verbazen
dat lezers van deze specifieke blog dit hebbeding nog niet in huis zouden
hebben (ik noem het een hebbeding aangezien dit omvangrijke boek al voor een
spreekwoordelijk appel en een ei op de kop te tikken is) maar voor de
geïnteresseerden is deze zonder twijfel te bestellen via de site van Filmhuis
Klappei nl. Www.klappei.be
Nu, uit bevriende blog "Antwerpen Kinemastad"
haalde ik volgende quote :"perschef Willy Magiels noemt de aankoop van de
Kurosawa-film ‘Ran’ door Excelsior Films voor € 425.000* één van de oorzaken
van de ondergang van het Rex concern." Met veel poeha werd deze prent van
Japanse grootmeester Kurosawa gereleased, zelfs met een over the top tagline
als "De filmgebeurtenis van de eeuw!". Iets wat klinkt alsof het
letterlijk door baron Heylen gedicteerd is geweest :" Zet datter mor oep,
dan koume de mengse vanzellef." Maar het volk bleef weg want een Japans
heldenepos, hoe groots en theatraal ook in beeld gebracht, was niets meer voor
het bioscoopvolk van die tijd. Op de beelden van de "prestigieuze"
avant première valt het me niet alleen op dat deze vooral door ministers en hun
eega's (al dan niet maîtresses) werd bijgewoond, maar ook hoe ongeloofelijk
droog die mensen er toch uitzien... Merci Patsofilm, trouwens, voor weer
onmisbaar beeldmateriaal.
* Zou dit echt geen typo zijn? Een half miljoen frank,
tot daartoe, maar een half miljoen euro?
Noch Parole de flic, noch desperately seeking Susan, noch
zelfs Les rois du gag konden me interesseren. Ik heb een bloedhekel aan Alain
Delon en Madonna en in mindere mate Michel Serrault. Wat me wel kon boeien was
Crimes of passion, maar zelfs met mijn freaky lengte op mijn 12 jaar had ik de
caissière nooit kunnen wijsmaken dat ik 18 was. Enkele jaren later zou ik me de
VHS van Crimes aanschaffen en was de eerste kennismaking met de psychedelische
trashy artfilms van Ken Russell een feit. Altered states, Gothic en Lair of the
white worm zouden volgen en deze gesjeesde mindtrips maakten me meteen een fan
van zijn unieke visie. Crimes of passion dus, waarin een nog redelijk
appetijtelijk uitziende Kathleen Turner haar dagjob als designer afwisselt met
een avondjob als kinky prostituee China Blue. Anthony Perkins is de gestoorde,
aan lager wal geraakte priester die haar kost wat kost wil redden uit haar
zondevolle leven. Volledige film opYT, maar uiteraard KNT gekwoteerd...
Lifeforce in Cine Sinjoor... Een knappe poster, een
interessante cast (waaronder ook Patrick "Captain Picard" Stewart)
maar stuntelige special effects en een krakkemikkig verhaaltje. Misschien moet
ik de film na al die jaren nog eens een kans geven, want de laatste keer dat ik
m zag was op huurvideo. "Huurvideo", nog zo'n term die je nooit meer
zult horen. Soit, wat ik me van de film herinner zijn uiteraard de bumpers van
Mathilda May, houterig bewegende ruimtezombies, te lange conversatiesl tussen
legerinstanties en een chaotische, onoverzichtelijke finale. In stukken op YT te bekijken.
Toegegeven, Steve Martin is een uitstekend fysieke komiek, zeker in deze film, maar zoals ze zo mooi in het Antwerps zeggen :"kan gewoén zene kop ni zing". Lily Tomlin daarentegen heeft me altijd kunnen bekoren, hoe weinig films ik dan ook met haar gezien heb. "Short cuts", "The incredible shrinking woman", ... Ik herinner me wel heel levendig All of me, niet in Vendome gezien, maar eerder in Quellin als ik me niet vergis. All of me, een komedie van Carl Reiner, waarin Steve Martin als succesvolle advocaat per ongeluk de geest van een overleden cliënt in zich krijgt, met alle gevolgen vandien. Deze, samen met Plains, trains and automobiles, zijn de films waarin ik Martin nog enigszins kan luchten. Misschien ook nog in L.A. Story, maar dit zal eerder voor het geslaagde scenario zijn, ook van de hand van Martin. But do NOT mention Bowfinger of de gruwelijke Pink Panther remakes. Disgusting.
Als laatste dan Looker, weeral van Michael Crichton, gezien op BBC, een geslaagde sci-fi thriller met een immer aangename Albert Finney. Blijkbaar is dit een productie uit 1981. Een rerun? Volledige film opYT!
Niet gezien : The bitch, een curiosum uit 1979, Joan Collins, Disco, lingerie, exploitation. Toch eens ergens proberen terug te vinden. Een sequel op The Stud, een film met meer van dit, de soundtrack was blijkbaar een millionseller. Ik herinner me vooral de artwork van op de vinyl...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten